امروزه بیمه یکی از ضروریات زندگی اجتماعی و تجاری در عصر جدید است و با توجه مخاطرات فیزیکی و حقوقی نوظهور که بیشتر ابعاد فعالیت‏های اجتماعی بشر را فراگرفته است، بیش‏از‏پیش اهمیت آن آشکار می‏شود که این خود شناخت و آگاهی از حقوق حاکم بر آن را ضروری می‏نماید. هرچند بیمه در ایران دارای سابقه‏ی نسبتاً طولانی است ولی قوانین و تا حدی منابع حقوقی آن از همگامی با مقتضیات زمان بازمانده است؛ «قانون بیمه»‏ی ایران مصوب 1316 قدیمی و نارسا است و «قانون دریایی» ایران مصوب 1343 نیز دولت را مکلف کرده که طرح «قانون بیمه‏ی دریایی» را تنظیم و به مجلسین ارائه کند که تاکنون چنین اقدامی صورت نگرفته است. در سال 1384 لایحه‏ای تحت عنوان «لایحه‏ی بیمه‏ی تجاری» به منظور جایگزینی قانون بیمه‏ی ایران تقدیم مجلس شورای اسلامی شد. این لایحه نیز در زمان ارائه به مجلس غیرجامع و دارای نواقصی عمده بود که تاکنون به تصویب نهایی نرسیده است.

در این نوشتار با توجه به کهنگی و کمبود منابع فارسی کوشیده‏ایم تا (ضمن بررسی مواد لایحه‏ی بیمه‏ی تجاری) با بهره‏گیری از قوانین و منابع مختلف حقوقی خارجی در جهت بیان کاستی‏ها و رفع ابهامات گام برداریم و اقدامی هرچند کوچک صورت دهیم.