از آنجایی که رجوع به منابع فقهی مانند قرآن و روایات، می‌تواند به شیوه‌های مختلفی انجام گیرد و برداشت‌های مختلفی از آنها شود، وجود قواعدی که بتواند روش برداشت صحیح و شیوه درست استنباط را بیان کند ضروری است.

ازجمله منابع اصلی درس اصول فقه در حوزه و دانشگاه کتاب اصول فقه مظفر است . مرحوم مظفر در اين كتاب، ساختار كلى مباحث علم اصول را تغيير داده و به جاى تقسيم مباحث به دو بخش (جزء)، آنها را به چهار بخش تقسيم كرده است. درگذشته، مؤلفان كتاب‌هاى اصول، مباحث را به دو بخش مباحث الفاظ و مباحث عقلى تقسيم مى‌كردند. كتاب در دو جلد تنظيم شده و مشتمل بر چند مبحث مقدماتى و چهار مقصد است و هر مقصد، شامل ابواب متعدد و هر باب، حاوى چند مبحث مى‌باشد.

اصول الفقه، حاصل تفكر و بينش مكتب اصولى ميرزاى نايينى است كه با قلم بسيار رسا و روان و ساده آيت الله مظفر تأليف شده است. اين كتاب با اين كه متنى بسيار ساده و روان دارد، حاوى نكاتى بسيار دقيق است. اين كتاب هم از تنظيم و تبويب بديع برخوردار است و هم نكات دقيق و ظريفى دارد كه در كتب قديم كمتر يافت مى‌شود؛ به قول خود مرحوم مظفر، حلقه مفقوده‌اى است بين «معالم الاصول» و «كفاية الاصول».

بنابر اهمیتی درس اصول فقه مظفر دارد و با وجود ترجمه ها و شرح های پیچیده ، بر آن شدیم تا شرحی ساده و نموداری به طلاب و دانشجویان ارائه کنیم تا بدین وسیله فهم و درک مباحث اصولی را ساده‌تر و سریع‌تر به این عزیزان انتقال یابد.

از آنجایی که  مرحوم مظفر در این کتاب مباحثی را بیش از حد لزوم بسط داده و بعض مباحث دیگر را نیز بسیار مختصر آورده ، در این کتاب سعی شده به تلخیص و حذف مباحث حشو و زاید پرداخته شود و همچنین مباحث مختصر را بیشتر شرح دهیم یا حتی مواردی ضروری را اضافه کنیم مانند اصل برائت ، احتیاط و تخییر... .