جوامع انسانى همواره با پديده‌هاى مجرمانه و منحرفانه روبرو هستند. در جوامع هميشه افرادى وجود دارند كه منافع مادى خود را از طريق نقض قوانين و مقررات تأمين مى‌كنند و بالاخره جوامع انسانى، براى ادامه حيات و تحول موزون و حفظ نظم عمومى خود، همواره با اين قبيل افراد به عنوان بزهكار و كجرو مقابله مى‌كنند و عليه آنان از خود واكنش قهرآميز نشان مى‌دهند. بنابراين پديده مجرمانه، عمرى به قدمت اجتماعات انسانى دارد، ليكن اشكال آن، بر حسب زمان و مكان از يك سو، و ماهيت و ميزان رشد و پيشرفت هر جامعه از سوى ديگر، متفاوت است.

در جرم‌شناسى، پيش‌گيرى شامل اقدامات اجتماعى ـ وضعى است كه به منظور جلوگيرى از ارتكاب جرم در آينده، كاهش و محو بزهكارى اتخاذ و اعمال مى‌شود. در سال‌هاى اخير، توجه به بحث پيش‌گيرى از جرم اهميت ويژه‌اى يافته است، چنانكه با تصويب كليات لايحه پيش‌گيرى از وقوع جرم در كميسيون حقوق و قضايى مجلس شوراى اسلامى، مرحله‌اى نوين در هنجارمند و عملياتى شدن پيشگيرى از جرم در سياست جنايى ايران آغاز گرديده است. زيرا در صورت تصويب اين لايحه، پيش‌گيرى از وقوع جرم در حقوق ايران موضوعيت اجرايى پيدا خواهد كرد.

امروزه جرم و ترس از آن، به يك پديده نگران كننده فراگير در تمام جوامع تبديل شده است. نرخ بالاى جرم و افزايش ناهنجارى‌هاى اجتماعى كه يكى از پيچيده‌ترين مسائل شهرى دنيا است باعث ايجاد حس ناامنى و تحمل بسيارى از مشكلات و هزينه‌ها از جمله هزينه‌هاى مالى براى شهروندان و جامعه شده است. ناگفته پيدا است كه براى از بين بردن يا كاهش بزهكارى و آثار آن بايد عوامل جرم را شناسايى كرد.

آمارهاى موجود در كشورهاى جهان نشان مى‌دهد كه پيش‌گيرى از جرم لزومآ از طريق افزايش نيروهاى پليس، تدابير شديد امنيتى، صدور احكام مجازات‌هاى شديد و احداث زندان‌هاى بيشتر محقق نمى‌شود؛ مبارزه با تبهكارى از گذر مبارزه با عوامل جرم‌زا نتايج پايدارترى را بدنبال خواهد داشت. اين عوامل به دو دسته عوامل درونى (فردى) و عوامل بيرونى (محيطى) تقسيم مى‌شوند. بى‌ترديد، رابطه انسان با محيط پيرامون او، به وسيله مجموعه كنش‌هاى او نمود مى‌يابد.

بدين سان، اين شرايط محيطى است كه تا اندازه زيادى حدود و نحوه عمل و شيوه رفتارهاى انسان را مشخص مى‌نمايد.

كتاب پيش رو، يعنى «نقش معمارى در پيشگيرى از جرم»، در واقع كمكى به طراحى مناسب و كاربرى مؤثر فضا و محيط از نظر معمارى است كه منجر به كاهش فرصت‌هاى ارتكاب جرم، ترس از جرم و بهبود كيفيت زندگى خواهد شد. انديشه اصلى اثر حاضر مبتنى بر اين است كه رفتار انسانى در محيط شهرى تحت تأثير طراحى محيط (ساختمانها، خيابانها، كوچه‌ها، پاركها،و...) قرار دارد. بنابراين، توجه به نيازهاى انسانى در معمارى مسكن، ساختمان‌ها، خيابان‌ها و مكان‌هاى عمومى و نيز توجه به معيارها و اصول شهرسازى، خود از عوامل پيشگيرى از جرم محسوب خواهد شد.

اميد است، اثر حاضر كه نخستين ترجمه در زمينه پيشگيرى از جرم و معمارى محيطى به زبان فارسى است بتواند نقطه عطفى در رعايت اصول طراحى و ساخت و ساز (معمارى و شهرسازى) با هدف كاهش جرم باشد. بى‌گمان، متوليان امور شهرى يعنى شهرسازان، معماران، مهندسان ساختمان، شهرداران وحتّى پليس و جرم شناسان مخاطبان عمده اين اثر در بُعد كاربُردى آن هستند؛ اما جنبه‌هاى نظرى پيشگيرى و طراحى محيطى قابل توجه دانشجويان حقوق كيفرى و جرم شناسى، معمارى، شهرسازى، جامعه‌شناسى و... خواهد بود.