‌انحرافات جنسی به عنوان یکی از انحرافات رفتاری از جمله پدیده‌هایی است که به اعتقاد برخی صاحب نظران عمری به درازای عمر بشریت دارد. غریزه جنسی موهبتی است خدادادی که نقشی بسیار مهم و تعیین کننده در بقای نسل بشر و شکل گیری عواطف انسانی و استحکام بنیان خانواده و متعاقب آن، اجتماع دارد. بر همین اساس انکار این وجه مهم در وجود انسان امری ناصحیح و به دور از خرد خواهد بود. انسان همانند سایر غرایز مادی و معنوی خود نیازمند رفع دغدغه‌ها و نیازهای جنسی و تنش‌های جسمی و روحی ناشی از آن است. بدیهی است که چنانچه این تمایلات در مسیر صحیح هدایت نشده و یا زمینه‌های تأمین صحيح آن در جامعه فراهم نشود، به بی ثباتی‌های روحی و روانی منجر شده و در قالب رفتارهای انحرافی بروز می‌کند، البته نباید این نکته را نادیده انگاشت که تنها منشأ بروز انحرافات جنسی و رفتارهای مجرمانه، عوامل محیطی و اکتسابی نبوده و عوامل بیولوژیکی و روانی نیز در بروز این پدیده مؤثر هستند. نکته حائز اهمیت و قابل بحث در این میان، آن است که افراد مبتلا به انحرافات جنسی از لحاظ روانشناختی به قدری به هدف میل خود وابسته هستند که نمی توانند تحریک جنسی شوند، مگر اینکه این هدف به نوعی وجود داشته باشد. همچنین، منحرفين جنسی به طور مکرر مجبور می‌شوند در مورد رفتار غیر عادی خود فکر کنند یا آن را انجام دهند. حتی اگر آنها عملاً امیال یا خیال پردازی‌های خود را برآورده نکنند، درگیر افکاری درباره انجام دادن آنها هستند. کشش آنها می‌تواند به قدری نیرومند و وادار کننده شود که هرگونه اهدافی را به جز دستیابی به ارضای جنسی نادیده بگیرند. از سوی دیگر، گر چه داشتن انحرافات و نا بهنجاری‌های جنسی غیر قانونی نیست؛ ولی عمل کردن بر طبق امیال انحرافی جنسی، ‌غیر قانونی است و می‌تواند موجب دستگیری فرد منحرف شود. با این وجود، باید گفت جرم انگاری انحرافات، به ویژه انحرافات جنسی دارای نکات بسیار ظریفی است که می‌تواند به عنوان یک مرز بین شیوه صحیح و ناصحیح برخورد با انحرافات مورد شناسایی قرار گیرد. یکی از این موارد دشواری و چگونگی تشخیص رفتارهای انحرافی از غیر انحرافی است. این مسأله را در خصوص انحرافات جنسی نیز می‌توان مشاهده نمود. امکان تعیین یک معیار واحد برای تشخیص انحرافات، به دلیل تفاوت‌های زیستی، روانی، فرهنگی و اجتماعی انسان‌ها بسیار مشکل است.

از طرف دیگر، معیارهای ارائه شده از سوی متخصصان برای شناسایی رفتارهای انحرافی دارای چهارچوب و خط مشخصی نیست. بلکه این معیارها یک طیف و یک کیفیت بوده و نیازمند بررسی‌های دقیق بالینی و روانشناسی بر روی هر فرد هستند به علاوه در بسیاری از موارد، حتی در میان متخصصان مربوطه اتفاق نظر در خصوص انحرافی یا غیر انحرافی بودن یک عمل وجود ندارد که می‌توان از همجنس بازی به عنوان یک نمونه نام برد.