نکته‌ها:

اوّل: از مردم ایران زمین با فرهنگ و تمدنی چند هزار ساله شایسته نیست که در حوادث رانندگی در جهان صاحب نام و نشان باشند، با رعایت مقرّرات می‌توان، و باید از سرآمدی درآمد.

دوم: با رعایت کامل آیین نامه راهنمایی و رانندگی و توجه به فرمان پلیس می‌توان از به کام مرگ کشاندن هزآراءن نفر انسان بی گناه و ده‌ها هزار نفر مصدوم و مجروح و معلول مادام العمر، و میلیاردها ریال خسارت در هر سال پیش گیری کرد.

به راستی چرا با متانت، دقت، آراءمش و رعایت مقررات مربوطه، رانندگی ننماییم، تا از آن لذت ببریم و موجب وقوع حوادث دل خراش نشویم.

وظیفه همه ما آموزش صحیح رانندگی و مقررات مربوط به آن به فرزندانمان است، و برای حصول نظم اجتماعی مکلف به تکلیف هستیم.

سوم: در هر حادثه رانندگی طرفین درگیر مسائل پیچیده قضایی می‌شوند که سال‌ها آراءمش شخصی و خانوادگی آنان را مختل می‌نماید:

آراء  محاکم و مراجع قضایی مذکور در این کتاب و طول مدّت رسیدگی دلالت بر صدق گفتار دارد.

چهارم: با توجه به اقتباس قانون تشدید مجازات رانندگان مصوب 14/4/1328 که قانون اولیه در این زمینه در ایران بوده از قانون جزای بلژیک صورت گرفته و سایر قوانین پس از آن هم ملهم از همین قانون است.

بنابراین:

به نظر می‌رسد استفاده از استدلالات محاکم داخلی در محاکم خارجی از جهت شرایط ارتکاب و عدم ارتکاب وقوع بزه امکان پذیر باشد.