به یاری حضرت حق توفیقی حاصل گشت که در راستای توجهات دین مقدس اسلام و سیاست های نظام مقدس جمهوری اسلامی‌ایران در توجه به ارزش های شخصیت اطفال و نوجوانان، برخورد لازم بدانم مجموعه ای ازمباحث حقوق جزا را تحت عنوان «بزهکاری اطفال» تدوین و تقدیم دارم، تا به نوبه ی خود در این مورد خدمتی هرچند کوچک داشته باشم. شرایط خاص اطفال و نوجوانان به عنوان موجودات انسانی متفاوت از افراد بزرگسال که شخصیت، استعداد، روان و جسم آنها در حال شکل گیری، رشد و شکوفایی است، سبب گردیده تا رویکرد نظام عدالت در مواجه با آنان در موقعیت های گوناگون بزهکاری، بزه دیدگی و یا شاهد و مطلع بودن از جرم مبتنی بر یک سیاست افتراقی باشد.

کودکان و نوجوانان سرمایه های معنوی جامعه می‌باشند و سلامت روح و جسم آنها، تضمین کننده ی سلامت جامعه در آینده است بنابراین مسائل آنان از جمله مسائلی است که باید به آنها توجه ویژه ای مبذول داشت.اهمیت توجه به اطفال به عنوان آینده سازان جامعه بر هیچ کس پوشیده نیست .در واقع تعالی و رشد جامعه در گرو آموزش و پرورش و تربیت اطفال آن جامعه می‌باشد، در متون کیفری اغلب وقتی سخن از اطفال به میان می‌آید، اطفال معارض با قانون در ذهن خطور می‌کند (اطفال بزهکار). اطفال معارض با قانون گروههایی از اطفال هستند که با رفتار خود نظم جامعه را مختل می‌نمایند و مرتکب بزه می‌شوند، نگاهی عمیق تر به مسئله اطفال توجه ما را به طیف وسیعتری از اطفال می‌نماید که قربانی  جرایم (Victime)مختلف می‌گردند (بزه دیدگان).

از مسائل مهم امروزی که توجه بسیاری از اندیشمندان و جرم شناسان را به خود معطوف داشته است، موضوع بزهکاری اطفال می‌باشد. در واقع اطفال، با توجه به شرایط فیزیکی، روحی، روانی و عدم رشد قوای عقلی خود، بیش از سایر افراد در معرض بزه دیدگی قرار دارند و به همین دلیل نیازمند نگاه ویژه در سطوح مختلف، چه در مرحله ی قانونگذاری، چه در فرآیند رسیدگی و چه از سوی نهادهای مختلف اجرایی می‌باشند، زیرا از طرفی این حمایت ویژه و تأمین خسارت و تشفی خاطر اطفال بزه دیده، آنها را از بزه دیدگی مکرر که معلول طفولیت، ضعیف، انزوا و بزه دیدگی نخستین آنها است، مصون می‌نماید و از طرف دیگر، مانع گرایش آنها به بزهکاری و گسترش بزهکاریشان می‌شود. وضعیت کودکان معارض با قانون (بزهکار)، به دلایل تفاوت های اساسی آنها با بزرگسالان، همواره مورد توجه حقوق داخلی و بین المللی بوده اند.در مجموع بحث بزهکاری اطفال و تلاش برای یافتن روش ها و راه حل های مناسب، جهت جلوگیری از این پدیده، دارای پیشینه ی تاریخی بلندی است. علی رغم تلاش های انجام یافته در این زمینه، هنوز موفقیت های جدی حاصل نگردیده است. شناسایی شخصیت اطفال و نوجوانان بزهکار و پی بردن به علل ارتکاب بزهکاری آنان، از مهمترین وظایف هر دادرس دادگاه اطفال است لذا اهمیت دوران کودکی در شکل گیری شخصیت انسان ایجاب می‌کند که نظام دادرسی خاصی با در نظر گرفتن شرایط خاص کودک، در رسیدگی به جرایم او اعمال شود.

امروز مسأله ی اطفال بزهکار و بزه دیده در جامعه ما موضوعيت دارد، جمعیت ایران، جوان است (بنا به گزارش واحد جمعیت سازمان ملل 2/35% جمعیت ایران در سال 1382 زیر سن 14 سال سال داشتند) . بنابراین تعداد قابل توجهی از شهروندان ایرانی بالقوه مشمول حقوق کیفری اطفال (صغار) هستند، به عبارت دیگر آمار تابعان این رشته تخصصی از حقوق کیفری قابل توجه است. بحث حقوق کیفری اطفال به عنوان یک رشته مستقل علوم جنایی حقوق کیفری در چند دهه اخیر از دو جهت مورد توجه قرار گرفته است؛ یکی از این جهت که اطفال به لحاظ صغر سن و کودکی در مقابل جرایم، نسبت به بزرگسالان آسیب پذیرترند و بنابراین بحث بزه دیدگی اطفال مطرح می‌شود و جنبه های حمایتی از صغار مورد توجه قانونگذار واقع شود. از طرفي افزایش روز افزون بزهکاری اطفال و نوجوانان، ضرورت حمایت های تربیتی و آموزشی از اطفال بزهکار، بحث کنترل بزهکاری اطفال و مراجع قضایی و ... ضرورت پرداختن به این مسائل را دو چندان کرده است در کتاب حاضر، این احساس مسئولیت در مؤلف باعث گردیده که علی رغم وجود آثاری در این زمینه، مسائل ماهوی مربوط به اطفال بزهکار، مسائل شکلی و تشکیلات قضایی مربوطه، تحت عنوان بزهکاری اطفال در پنج فصل به شرح ذیل به آنها پرداخته و تدوین گردد:

فصل اول – کلیات و تعاریف بزهکاری اطفال.

فصل دوم – تقسیم بندی جرایم اطفال و نوجوانان.

فصل سوم – عوامل مؤثر در بزهکاری اطفال و نوجوانان.

فصل چهارم – راهکارهای پیشگیری از جرایم اطفال ونوجوانان.

فصل پنجم - رسیدگی به جرایم اطفال در ایران.