حقوق بین الملل محیط زیست فضای ماورای جو یکی از شاخه‌های جدید حقوق بین الملل فضا است که در دهه‌های اخیر و با افزایش فعالیت‌های ماجراجویانه بشر در فضا و اجرام آسمانی، مورد توجه قرار گرفته است. از زمان ارسال فضاپیمای اسپوتنيك در اکتبر ۱۹۷۵ به این سو، استفاده انحصاري از فضاي ماوراي جو جای خود را به فعاليتی مورد علاقه اكثر كشورها داده است به گونه ای که امروزه برخورداری از دانش و فناوری‌های فضایی عاملی برای سنجش قدرت دولتها محسوب می شود. استفاده گسترده بشر امروز از فضاي ماوراي جو، زنگ خطر تخریب و آلودگی آن را به صدا در آورده و این محیط بکر طبیعی را دامن گیر مشکلات زیست محیطی مختلف به ویژه پسماندهای فضایی نموده است. در چنین شرایطی، جامعه بین المللی باید به منظور پیشگیری از بروز آسیب‌های بیشتر، حفاظت و مقابله با تخریب محیط زیست فضای ماورای جو ، پیش از آنکه دیر شود اقداماتی در خور اهمیت و جایگاه آن به عنوان میراث مشترک بشری به عمل آورد. در این شرایط، نویسندگان، محققان و عالمان علم حقوق همچون گذشته، می توانند نقش موثری در توسعه ادبیات حقوقی حوزه نوین محیط زیست فضا، ارائه راه­کارهای علمی و فنی و نیز جلب توجه بازیگران این عرصه به مسائل پیش رو ایفا کنند.

کتاب حاضر ترجمه ای از یک اثر برجسته در حوزه حقوق محیط زیست فضای ماورای جو از انتشارات بنام و معتبر مارتینوس نایهوف است که با دقت و ژرف اندیشی به رشته تحریر درآمده است. محتوای غنی کتاب، استنادات و ارجاعات فراوان که گویای استفاده از منابع متعدد بوده دلیلی متقن بر این ادعاست. برای نگارش این اثر از منابع معتبر در کتابخانه‌های دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی معتبری همچون آژانس فضایی اروپا در پاریس، انستیتوی بین المللی حقوق هوا و فضا در دانشگاه لیدن، مؤسسه  حقوق هوا و فضا در دانشگاه کلن، کاخ صلح لاهه، دانشکده حقوق دانشگاه لاپلند، دپارتمان حقوق دانشگاه جونسو و مؤسسه محیط زیست قطب شمال و... استفاده شده است. ترجمه پیش رو، جلد نخست ( سه فصل اول) کتاب را شامل می ­شود. فصل نخست اختصاص دارد به مبانی فلسفی حفاظت از محیط زیست فضا و نیز معرفی بازیگران و فعالان این عرصه. نویسنده در این فصل ایدئولوژی حاکم بر محیط زیست فضا را که بر پایه توسعه صنعتی و دیدگاه انسان محور(اشرف مخلوقات بودن انسان) شکل گرفته، مورد نقد قرار داده است. در فصل دوم عمده ترین مسائل زیست محیطی ناشی از فعالیت‌های فضایی بررسی شده است و نویسنده در هر قسمت با ذکر مثال و نمونه‌های عملی سعی نموده تا تهدیدات ناشی از این منابع و نحوه اثرگذاری آنها بر محیط زیست فضا را نشان دهد. فصل سوم، اختصاص به بررسی عمده ترین تلاش‌های جامعه بین المللی در راستای کاهش مشکلات زیست‌محیطی ناشی از فعالیت‌های فضایی دارد، این اقدامات در قالب اسناد سخت ( موافقتنامه‌های بین المللی) مانند معاهده فضای ماورای جو، معاهده ماه، کنوانسیون مسئولیت، کنوانسیون ثبت و... اسناد نرم ( رهنمود ها و توصیه نامه‌های نهاد‌های فعال دولتی و غیر دولتی ) به رشته تحریر درآمده است به نحوی که خواننده محترم در پایان این فصل علاوه بر درک جامعی از مجموعه تلاش‌های به عمل آمده در سطح بین المللی و حتی داخلی ، متوجه نواقص و کاستی‌های هر مورد ( به ویژه نگاه سنتی و انسان محور به محیط زیست اجرام آسمانی ) می­ شود.

خاطر نشان می سازد که ترجمه این اثر به دلیل میان رشته ای بودن موضوع آن، کاری دشوار و نیز زمان بر بود. استفاده فراوان از لغات و اصطلاحات تخصصی حوزه فضا و بعضا اصطلاحات مرتبط با علم فیزیک، مترجم را ناگزیر به مطالعه جانبی برای درک محتوا و سپس انتقال آن در قالب مناسب ترین عبارات می­نمود اما اشتیاق به افزودن محتوای علمی برای علاقه مندان محیط زیست و فضا دشواری‌های مسیر را شیرین می­ کرد. با این وجود قطعا ترجمه حاضر خالی از کاستی و نقص نیست لذا از هرگونه پیشنهاد سازنده جهت اعتلای اثر استقبال کرده و نظرات خوانندگان فرهیخته را به دیده منت پذیرا هستیم.