‌کتاب حاضر شرحی کلی از اندیشه بین­المللی امانوئل کانت[1]، فیلسوف آلمانی (1724-1804) ارائه می­دهد. به طور خاص، این کتاب به دیدگاه­های کانت در مورد صلح در میان بشر، کشورها و همچنین مسئله‌ی قانون، که کانت بنا نهادن آن را در جهت پی ریزی بنیان صلح ماندگار میان بشر و کشورها ضروری می­داند، پرداخته است. دیدگاه­های کانت در مورد صلح به صورت صریح در مقاله معروف او "صلح پایدار[2]" آمده است (1795: ویرایش دوم، 1976). ]1[ این کتاب بر استدلال صلح پایدار و بیان و تفسیر قانون صلح مطرح شده در این مقاله، تاکید دارد.

‌کانت به عنوان یکی از بزرگترین فلاسفه در فلسفه‌ی مدرن غرب به شمار می­رود که در قرن هفدهم با کارهای رنه دکارت[3]، فیلسوف عقل­گرای فرانسوی (1650-1596) شروع شد. شهرت کانت در درجه اول به دلیل قدرت تبیین بررسی شالوده­های نظریه­های عقل و درک انسان است که او در اثر مشهور خود "نقد خرد محض" [4](1781: ویرایش دوم، 1787) ]2[ به آن پرداخت. استدلال­هایی که در این اثر مطرح شده­اند کانت را به تحلیل اصول خرد عملی انسان که اساس اخلاقیات او را تشکیل می­دهند، هدایت کرد. جوهره­ی اصلی اخلاقیات کانت در این دو اثر بیان شده­اند: اصول اساسی متافیزیک اخلاق [5](1785) ]3[ و نقد خرد عملی (1788). ]4[ در سال 1970، کانت نقد قضاوت[6] ]5[ را به چاپ رساند که در آن، مابین مسائل دیگر، مفهوم طبیعت را به عنوان یک نظم هدفمند تحلیل کرد. در 1797، سومین اثر بزرگش در زمینۀ اخلاقیات چاپ شد: متافیزیک اخلاقیات[7]. این اثر به دو بخش تقسیم می­شود: مولفه­های متافیزیک عدالت ]6[ و اصول متافیزیک فضیلت. ]7[ مولفه­های متافیزیک عدالت شامل شرح نظام­مند فلسفه‌ی سیاسی کانت است. با این حال، مولفه­های اصلی اندیشه سیاسی او در آثار کوتاه تر دیگری نیز تفسیر شده­اند. یکی از این آثار صلح پایدار است. از دیگر آثار مورد توجه می­توان به ایده­ای برای تاریخ جهانی با هدفی جهان وطنی [8](1784)، ]8[ روشنگری چیست؟ [9](1784)، ]9[ تئوری و کاربرد [10](1793)، ]10[ و رقابت اندیشه‌ها [11](1798) ]11[ اشاره کرد.

‌در میان نوشته­های سیاسی او، صلح پایدار اثری است که دغدغه­های سیاسی کانت را به عنوان یک نظریه­پرداز سیاسی به بهترین شکل منعکس می‌‌کند. چرا که کانت به علت توجه و تاکید به بعد بین­المللی سیاست، در میان نظریه­پردازان سیاسی چهره­ای مطرح است. چنانچه در بررسی استدلال صلح پایدار در این کتاب بحث خواهیم کرد، کانت اصول اولیه اخلاقی-سیاسی قانون، حقوق، عدالت، و مشروعیت را چیزی بیشتر از تفسیر چگونگی کاربرد این اصول در تشکیل جامعه انسانی که در دولت مدنی یافت می‌‌شود، نمی داند. از نقطه نظری که کانت در فلسفه سیاسی اتخاذ کرده بود، تفسیر اصول اولیه‌ی اخلاقی- سیاسی نیز به توضیح جامعی در مورد چگونگی کاربرد این اصول در قلمرویی که کشور­های مجزا و مستقل در آن همزیستی می‌‌کنند، نیاز دارد.

‌ حوزه‌ی همزیستی کشورها از نظر کانت حوزه‌ی سیاست بین­الملل بود و از دیدگاه او سیاست بین­الملل چیزی بود که باعث شروع شدن یک مسئله‌ی خاص می‌‌شد. از نظر کانت ماهیت مسئله‌ی بین­المللی این بود که شرایط طبیعی جامعه به شکل شرایط جنگ در نظر گرفته می‌‌شد. بنابراین شرایط طبیعی جامعه با فقدان حاکمیت قانون مناسب و کافی برای تامین امنیت حقوق کشورها شناخته می‌‌شد.