بنابراعلام سازمان بهداشت و بانک جهانی ۱۵ درصد جمعیت جهان دارای نوعی معلولیت هستند. شناسایی حقوق افراد دارای معلولیت در عرصه حقوق بین­الملل موضوع نسبتا جدیدی است. حقوق افراد دارای معلولیت از دهه هفتاد میلادی توجه جامعه بین­الممللی و در راس آن سازمان ملل متحد را به خود جلب کرد. در طی این دهه اقدامات مهمی صورت گرفت که در نهایت عزم جهانی را برای تصویب کنوانسیون افراد دارای معلولیت جزم کرد. مجمع عمومی سازمان ملل متحد  سال ۱۹۸۱  را به عنوان سال جهانی معلولین نام گذاری کرد.  از آنجایی که منطقه آسیا و اقیانوسیه بیش از دو­ سوم جمعیت دارای معلولیت جهان را را تشکیل می­دهند، سال‌ها ی ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۲ در آسیا و اقیانوسیه به عنوان دهه آسیا و اقیانوسیه  برای افراد دارای معلولیت نامگذاری شد. در این دهه اقدامات گسترده ای جهت فراهم کردن فرصت­های برابر برای افراد دارای معلولیت صورت گرفت. متعاقبا  سال  ۲۰۰۳ در اروپا  به عنوان سال افراد دارای معلولیت نامیده شد. کلیه اقدامات صورت گرفته در راستای شناسایی حقوق افراد دارای معلولیت در نهایت در سال ۲۰۰۶ منجر به تصویب کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت و پروتکل اختیاری آن از طرف مجمع عمومی سازمان ملل متحد شد. هدف این کنوانسیون، ارتقاء، حمایت و تضمین بهره­مندی برابر و کامل افراد دارای معلولیت از کلیه حقوق بشر و آزادی­های بنیادین و ارتقاء احترام نسبت به منزلت ذاتی آنها است. کنوانسیون بین­المللی حقوق افراد دارای معلولیت، تبعیض را منع کرده و حق زندگی مستقل و حضور برابر با دیگران در جامعه را برای افراد دارای معلولیت تضمین کرده است. دولت­های عضو کنوانسیون باید اطمینان حاصل کنند که امکانات فیزیکی و خدمات عمومی بطور یکسان در دسترس همگان قرار خواهد گرفت.

از این رور فقط در چند دهه اخیر است که با ظهور جنبش­های حقوقی افراد دارای معلولیت به رسمیت شناسیِ رایزنی با این افراد تغییر کرده و شکل دیگری به خود گرفت. فلسفه و تاریخ جنبش حقوق معلولیت با شعار «هیچ چیز درباره ما، بدون ما» طنین انداز می­شود که اساس آن، اصل مشارکت معنادار است. با این حال هنوز هم در  بسیاری از کشورهای جهان، حقوق افراد دارای معلولیت به رسمیت شناخته نشده و فرصت­های برابر برای آنها فراهم نشده است. به عنوان مثال در بسیاری از نقاط دنیا حمل و نقل عمومی، معابر و ساختمان­ها قابل دسترسی برای افراد دارای معلولیت نیستند. بسیاری از افرادای که برای انجام کارهای روزمره خود نیاز به کمک دارند به علت فراهم نکردن دستیاران شخصی از طرف دولت­ها، چاره ای جز دریافت کمک از طرف اعضای خانواده یا دوستان نزدیک خود ندارند.

مهمترین اقدام در راستای شناسایی و رعایت حقوق افراد دارای معلولیت  علاوه بر تصویب قوانین، بالا بردن آگاهی در خصوص تمام جوانب حقوقی موضوعات مربوط به حقوق افراد دارای معلولیت است. در زمان تحقیق برای نگارش کتاب حقوق قربانیان مین، بمب‌های خوشه ای و سایر ادوات باقیمانده از جنگ: قوانین و مقررات بین المللی بر اساس معاهده منع مین و معاهده مهمات خوشه ای متوجه شدم که تا­کنون اظهار نظر­های عمومی کنوانسیون افراد دارای معلولیت به فارسی ترجمه نشده است. از آنجایی که این اظهار نظر‌ها برای درک مفاد کنوانسیون ضرورت تام دارد، بر آن شدم که این ترجمه­ها را در اختیار دانشجویان حقوق، وکلا و افراد علاقمند به تحقیق در این حوزه قرار دهم.