انتشار روزافزون ویروس ایدز، جامعه جهانی را با چالشی بزرگ مواجه ساخته است. هم­زمان با افزایش تعداد مبتلایان ویروس ایدز، موضوعات حقوق بشر مرتبط با این بیماری نه تنها بیشتر نمایان می­شود بلکه از تنوع روزافزونی هم برخوردار می­شود. مشکلات ناشی از ایدز از جمله تبعیض و بدنامی به­صورت مانعی در مسیر اقدام مشترک میان دولت­ها خودنمایی می­نماید و باعث محدودیت در اشتغال، ادامه تحصیل و خدمات درمانی و پزشکی می­شود.

‌‌ایدز همه ساله جان میلیون­ها نفر را می­گیرد و باعث تضعیف نیروی کار، فقر و از هم­ گسیختگی خانواده می­شود. مسائل مذکور به سرمایه­گذاری، صادرات، بهره­وری تجاری و اقتصاد ملی خدشه وارد ساخته و منجر به تهدید بافت اجتماعی- اقتصادی و ثبات سیاسی کشورها می­شود. این مسائل نشان می­دهد که بیماری ایدز به بحران عمده توسعه تبدیل شده است.

ایدز به صورت یک بحران در برخی کشورها بر امنیت ملی تأثیر می­گذارد، اذعان دارند. آوارگی ناشی از مناقشات مسلحانه، زمینه­ مناسب را برای گسترش ایدز فراهم ساخته و از طرفی ایدز به عنوان یکی از عوامل خطر فروپاشی انسجام اجتماعی و بی­ثباتی سیاسی، تهدیدی برای جامعه به­شمار می­آید.

رویارویی با ایدز تا مدتها فاقد یک عنصر اساسی یعنی شناسایی و تعهد سیاسی در بالاترین سطوح جهانی و ملی بود. امروزه ایدز در دستور کار جامعه جهانی قرار گرفته و یک مسأله برخوردار از حداکثر فوریت به­شمار می­آید. در این راستا مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 2000 با تصویب اعلامیه هزاره[1] ضمن بیان یک سلسله از اهداف زمان­بندی شده مانند رویارویی با فقر و گرسنگی، بی­سوادی، تخریب محیط زیست، مرگ و میر کودکان و مشارکت جهانی برای توسعه، خواهان اقدام قطعی در مورد ایدز شد.

رویارویی با ایدز نیازمند دقت نظر برای یافتن راه حلی در این خصوص می­باشد. این حقیقت را نمی­توان فراموش کرد که مبتلایان به ایدز جزو افراد انسانی بوده و ناگزیر برخوردار از حیثیت و شأن انسانی هستند و نقض حقوق آنها نقض حقوق بشر به­شمار  می­آید.

‌‌ترویج اصل عدم تبعیض در روابط اجتماعی، تضمین کننده بسیاری از حقوق شهروندی است. در خصوص اشخاص مبتلا به ایدز، لزوم منع تبعیض در برخورداری از حقوق برابر با سایرین شرط لازم برای ایجاد بستر مناسب جهت نقش­آفرینی آنها در جامعه به­شمار می­رود. آثار تبعیض به خصوص تبعیض براساس جنسیت همچنان تأثیر بیماری ایدز را روی زندگی افراد و جوامع افزایش می­دهد. اکنون این شناخت ایجاد شده که رعایت حقوق بشر برای حمایت از حقوق افراد آلوده و متأثر از ایدز و برای کاهش   آسیب­پذیری نسبی افراد و جوامع کاملا حیاتی است، از طرفی زمان آن رسیده که در خصوص پشتیبانی از حقوق انسانی بانوان و دختران در قبال ایدز به بررسی یکسری ابعاد اجتماعی، اقتصادی، حقوقی و فرهنگی این اﭘیدمی فراگیر بپردازیم. در حیطه­ی بیماری ایدز حمایت از بانوان نه تنها اقدام لازم و ضروری محسوب می­گردد بلکه سلامت و بهداشت عمومی را نیز به دنبال دارد.

‌‌این کتاب با تمرکز بر روی حقوق بشر و شناخت رابطه­ی آن با بیماری ایدز به کاوش قابلیت اعمال مقررات حقوق بین­الملل به این بیماری و درک فزاینده از اهمیت حقوق بشر به عنوان یک عامل مهم در تعیین میزان آسیب­پذیری انسان­ها به ایدز می­پردازد.

‌‌آنچه که می­توان به عنوان انگیزه نگارنده مطرح کرد اهمیت رو به رشد و روزافزون رویارویی با این بیماری است که با توجه به انکار و شرم بیماران که از موانع مهم در آغاز گفتگو درباره ایدز هستند، مقابله با این بیماری را با دشواری مواجه ساخته است بنابراین انجام گفتگوی درباره هنجارها، ارزش­ها، بهداشت و مسائل جنسیتی در سطح خانواده و اجتماع با حمایت گروه­های جامعه مدنی و توجه به حقوق بشر جهت مبارزه با بدنامی و علیه مبتلایان به ایدز و بررسی رهنمودهای بین­المللی درباره ایدز و حقوق بشر می­تواند تاثیری واقعی بر توانایی اشخاص جهت کاهش آسیب­پذیری آنها در مقابل این بیماری داشته باشد.

‌‌از آنجا که ابتلا به این بیماری تحت تاثیر رفتارهای فردی قرار دارد، زمان آن فرا رسیده که همگام با سایر کشورهای جهان اقدامات آموزشی را گسترش داده و با نگاهی ژرف­اندیشانه به همراه شیوه­ها و استراتژی­های نوین به مبارزه با ایدز برخیزیم و بر رسالت سنگین خویش که آموزش و آگاهی­بخشی است، عمل نماییم.