پيشگيري از جرم همواره يكي از مباحث عمده و مهم در زمينه حقوق كيفري بوده و در نظام حقوقی كشورمان نيز شاهد اين توجه ويژه بوده­ايم. به طوري كه طبق بند 5 اصل 156 قانون اساسي يكي از وظايف اصلي قوه قضائيه «اقدام مناسب براي پيشگيري از وقوع جرم...» تعريف شده است. پيشگيري از جرم مي‌تواند ماهيتي كيفري و يا ماهيتي غيركيفري داشته باشد. اما امروزه با توجه به اهميت راهكارها و شيوه­هاي اجتماعي و فرهنگي، توجه به رويكرد غیر کیفری پيشگيري، اهميتي روزافزون يافته است. چراکه مي‌توان با شناخت عوامل مختلف فرهنگي، راهكارهاي مناسبی نيز براي پيشگيري از وقوع بزهكاري­ها و ناهنجاري­ها در نظر گرفت و اين از تبعات حقوقي و جزايي و اجتماعي جرائم در جامعه مي­كاهد. اين رويكرد، به‌طور عام، توجه به شاخه‌ای تحت عنوان«جرم شناختي» را در ميان كارشناسان و متخصصان امر جرم و جزا گسترش داده كه مبناي آن مطالعه و بررسي علل فرهنگي يا عامل شناختي جرم است.

جرم‌شناسی فرهنگي شاخه­اي عام و مادر است كه مي­تواند نظريات مختلف و پراكنده جرم­شناسي را حول محور فرهنگ در هر جامعه را در برداشته باشد. چنان­كه هر جا نظریه‌ای  مربوط به خرده‌فرهنگ، تعارض فرهنگ­ها، فرهنگ­هاي ناشي از همزيستي اجباري، مهاجرت، شهرنشيني و ... مطرح مي‌شود، مي‌توان يك عامل فرهنگي را به‌عنوان زمینه‌ساز انحراف شناسايي نمود. يكي از حوزه‌هایی كه در اين زمينه جاي بررسي و مطالعه ويژه دارد، موضوع «سبك زندگي» است. سبك زندگي، بر وجود روش­هاي متفاوت زندگي تأکید داشته و مقايسه و شناخت و تحليل «شیوه‌های گوناگون زندگي» در ميان گروه­هاي مختلف جامعه را نشان مي‌دهد. ازاین‌رو سبك زندگي بر تمام مسائل زيستي يك فرد مثل خانواده، سبك ازدواج، نوع مسكن، مدل لباس، الگوي مصرف، نوع خوراك، تفريحات و نحوه گذران اوقات فراغت، کسب‌وکار، رفتار حرفه­اي در محل كار، دانشگاه و مدرسه، رفتار در فعالیت‌های سياسي، ورزشی و رسانه­اي اطلاق مي­شود و بر نوع رفتار شخص با ديگران تأکید دارد. ازاین‌رو به نظر مي‌رسد بهره­گيري از نظريه سبك زندگي مي‌تواند دستاوردهايي براي مطالعات جرم شناختي و دستيابي بهروش‌های پيشگيرانه جرم داشته باشد. سبك زندگي، شيوهاي نسبتاً ثابت است كه فرد اهداف خود را به‌وسیله آن پي مي‌گيرد. اين شيوه­ها، حاصل زندگي دوره­هاي مختلف زندگي فرد است.

به عبارتي سبك زندگي بر ماهيت و محتواي خاص تعاملات و كنش­هاي اشخاص در هر جامعه دلالت دارد و مبين اغراض، نيات، معاني و تفاسير فرد در جريان عمل روزمره وزندگی روزانه است. اما اين مفهوم، بيانگر ابعاد خانوادگي و اجتماعي زندگي جمعي در يك جامعه نيز هست و از اين منظر مي­توان هويت اجتماعي و ارزش‌های فرهنگي يك جامعه را منشأ و زمينه شکل‌گیری سبك زندگي دانست. بنابراين امروزه سبك زندگي به شاخصي براي ارزيابي كيفيت حيات ذهني و عيني افراد، خانواده‌ها، طبقات اجتماعي و جوامع تبدیل‌شده ازاین‌رو مي‌توان آن را براي تحليل و بررسي اين ابعاد در جوامع مختلف به كار گرفت. بنابراین کتاب حاضر پس از مرور تحولات نظرى و تنوعات گفتمانى در نگاه به جرائم، به شرح و تحلیل سنت جرم­ شناختی و ظرفیت­ها و چالش­هاى آن در بررسى مسائل خرده­فرهنگى و سبک زندگى مى­پردازد. استدلال آن براین است که جرم­ شناختی فرهنگی امکان مناسبى را براى بازنگرى در مرزبندى­هاى فرهنگ و جرم، فراهم ساخته و با دورى جستن از برخى کلیشه‌سازی‌ها، به فهم و شناخت بهترى از مسائل و درنتیجه سیاست‌گذاری بهتر براى آن­ها منتهى مى­شود.