ضرورت امنیت و تضمین در پرداخت های بین المللی به ایجاد روش های پرداخت متعددی منجر شده که از مهمترین آنها میتوان به " پرداخت به حساب مفتوح "، " پرداخت قبلی "، " پرداخت بعدی "، " وصولی " و " اعتبار  اسنادی " اشاره کرد. با بررسی این روش ها معلوم میشود که بانک در پرداخت های بین المللی نقش مهمیرا ایفا  میکند و به نظر میرسد که امنیت در پرداخت های بین المللی را بانک ها ایجاد میکنند. در میان این روش ها اعتبار اسنادی مهمترین و رایج ترین شیوه پرداخت بین المللی میباشد چرا که تضمین کافی را برای خریدار و فروشنده ایجاد میکند (کاشی زاده، 1388، 314) معامله ای که به وسیله اعتبار اسنادی انجام میشود در حالت ساده مشتمل بر سه قرارداد است، به این ترتیب : 1 قرارداد فروش بین خریدار و فروشنده که در آن پرداخت به وسیله اعتبار اسنادی پیش بینی میشود .2 قرارداد دوم خریدار از بانک درخواست میکند که اعتباری به نفع فروشنده تحت شرایطی افتتاح کند که در آن مقرر میشود فروشنده باید اسناد را به صورت کامل در زمان مشخص به بانک تحویل دهد هدف از این ارائه این است که اطمینان حاصل شود فروشنده تعهدات خود را به طور کامل در برابر خریدار انجام داده است . 3 قرارداد بین فروشنده و بانک که در آن بانک پرداخت را به فروشنده انجام میدهد در مقابل ارائه اسناد به طور کامل و در زمان معین شده(زانگ، 2011: 20[1])، البته این سه مرحله در مواردی است که بانک گشاینده اعتبار در محل خریدار و فروشنده دارای نمایندگی باشد (اشمیتوف، 1391، 617) اهمیت اعتبارات اسنادی موجب شده که برخی مقررات بین المللی یکنواخت نظیر UCP600 در این زمینه تدوین و مورد عمل قرار گیرد که توسط اتاق بازرگانی بین المللی در سال 2007 منتشر شده است که اکثر بانک ها در سراسر دنیا آن را قبول کرده اند و فقط بر اساس همین مقررات خدمات اعتبار اسنادی ارائه میدهند(شیروی، 1392، 248) . این مقررات تعهدات و حقوق طرفهای اعتبارات اسنادی شامل بانک گشاینده اعتبار، بانک کارگزار را در قبال فروشنده و خریدار مشخص میکند. در چارچوب اعتبارات اسنادی بانک گشاینده اعتبار به بانکی گفته میشود که بنا به درخواست خریدارنسبت به گشایش اعتبار اسنادی اقدام میکند. در خصوص این بانک که مهمترین نقش را در اعتبارات اسنادی ایفا میکند پرسش اساسی این است که بانک یاد شده چه حقوق و تعهداتی در برابر خریدار و فروشنده دارد. مهمترین تعهد بانک گشاینده در برابر فروشنده پرداخت پول در برابر اسناد موضوع قرارداد اعتبار اسنادی است و تصور میشود در برابر خریدار متعهد است تا اسناد مشخص شده توسط خریدار به او تحویل داده نشده است پول را به فروشنده پرداخت نکند و مهمترین حقوق بانک گشاینده اعتبار اسنادی در برابر خریدار و فروشنده کارمزد و سودی است که در نتیجه گشایش اعتبار اسنادی و پرداخت پول به او تعلق میگیرد و بانک نسبت به تعهدات خود در برابر خریدار و فروشنده به طور کامل ملتزم است و اصولاً نمیتواند از پرداخت وجوه اعتبارات اسنادی سرباز زند. با این حال مقررات بین المللی در این زمینه در برخی موارد نظیر وجود تعارض در اسناد یا وجود شرایط فورس ماژور، بانک گشاینده اعتبار را پرداخت وجه اعتبار اسنادی معاف کرده است. در نتیجه پاسخ به این پرسش اساسی که ماهیت و محدوده حقوق و تعهدات بانک گشاینده اعتبار در مقابل خریدار و فروشنده کالا یا خدمات چیست ضرورت دارد.

اهمیت تحلیل اعتبار اسنادی در استفاده بهتر و بهینه تر از آن در بانک ها است و همچنین برای آشنایی و استفاده آگاهانه واردکنندگان و صادرکننگان از اعتبار اسنادی میباشد. همچنین برای استفاده در مراکز علمیو جامعه حقوقی و قضایی و دانشجویان حقوق است.

اعتبار اسنادی تعهدی مکتوب است که در آن خریدار «متقاضی» از بانک درخواست میکند که مبلغ معینی پول را در مقابل اسناد مشخص و طبق شرایط مقرر شده توسط متقاضی در مدت زمان معین به فروشنده «ذینفع» پرداخت کند (همان). قرارداد گشایش اعتبار اسنادی را که در واقع قرارداد بین متقاضی و بانک گشاینده اعتبار است، برخی از مصادیق مضاربه دانسته اند (ابوالحسنی، 1374، 27)، اما به نظر میرسد که این قرارداد را بر اساس ماده 10 قانون مدنی توجیه کرد با وجود اینکه این قرارداد شباهت هایی به برخی از عقود معین قانون مدنی دارد اما تفاوت هایی اساسی تر وجود دارد که باعث میشود نتوان این قرارداد را از مصادیق عقود معین دانست(رفیعی، 1386، 92) .از سوی دیگر تعهد بین بانک در برابر ذینفع را که به تقاضای خریدار گشایش مییابد به نظر میرسد نمیتوان نوعی قرارداد دانست، مهمترین دلیلی که باعث میشود نتوان عنوان قرارداد بر آن گذاشت این است که اعتبار اسنادی از زمانی که به وسیله متقاضی گشایش مییابد لازم الاجراست و نیازی به قبول ذینفع ندارد و بنابراین نظریه ایجاب و قبول در حقوق قراردادها در مورد آن اعمال نمیشود ، به همین دلیل به نظر میرسد باید از عنوان تعهد یا یک ابزار خاص بازرگانی درباره آن نام برد(گائو ایکس یانگ، روس پی بوکلی، 1385، 323). اعتبار اسنادی به اعتبار اسنادی قابل برگشت و اعتبار اسنادی غیر قابل برگشت تقسیم میشود. اعتبار اسنادی غیر قابل برگشت خود به اعتبار اسنادی تایید شده و تایید نشده تقسیم میشود. چون هیچ بانکی اعتباری را تایید نخواهد کرد مگر اینکه به صورت غیر قابل برگشت صادر شده باشد. تقسیم بندی های دیگری نیز در این زمینه وجود دارند که از آن جمله میتوان به اعتبار اسنادی قابل انتقال و غیر قابل انتقال، اعتبار اسنادی اتکایی، اعتبار اسنادی گردان و اعتبار اسنادی با شرط قرمز اشاره کرد (کار، 2010: [2]483). اعتبار اسنادی قابل برگشت به اعتباری گفته میشود که بانک گشاینده میتواند آن را اصلاح یا لغو کند در هر زمان و بدون اخطار به فروشنده (همان منبع: [3]483)، اعتبار اسنادی غیر قابل برگشت تایید شده به اعتباری گفته میشود که پرداخت آن توسط یک بانک دیگر غیر از بانک گشاینده تضمین شده باشد اما در اعتبار اسنادی غیر قابل برگشت تایید نشده تنها متعهد پرداخت بانک گشاینده اعتبار است (شیروی، 1392، 255).